Μνημόνιο και εργατικό κίνημα

ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ

Της Ε' ΕΛΜΕ Ανατ. Αττικής

ΠΑΛΛΗΝΗ 15.3.2011

Μνημόνιο και εργατικό κίνημα.

Τώρα όλοι γνωρίζουμε:

• Ότι η κρίση θα είναι μακρόχρονη «χωρίς τέλος, αιώνιο δάνειο» το λέει η εφημερίδα της Γουωλ Στρητ. Το σύστημα φορτώνει τη δική του κρίση στους εργαζόμενους και το μνημόνιο δε θα είναι μια παρένθεση, αλλά μια διαρκής λιτότητα για τους εργαζόμενους. Εφαρμογή του σημαίνει κατάργηση όλων των δικαιωμάτων που η εργατική τάξη είχε κερδίσει με αίμα σε διάστημα δύο αιώνων και τα οποία τώρα οι κάθε λογής σημαιοφόροι του «εξορθολογισμού», από ΣΕΒ έως μεγαλοδημοσιογράφοι, τα βαφτίζουν «προνόμια» που εμποδίζουν την… «πανεθνική προσπάθεια». Η κυβέρνηση Παπανδρέου θα υπερασπισθεί τα συμφέροντα της Ε.Ε ,του ΔΝΤ και των τραπεζών , αδιαφορώντας για την εξόντωση του Ελληνικού λαού. Το πολιτικό σύστημα θα υπερασπιστεί τα συμφέροντά του και θα είναι αδίστακτο απέναντι στους εργαζόμενους, στους άνεργους, στους χαμηλοσυνταξιούχους. Αυτή την πολιτική μπορεί να την εφαρμόσει μόνο το «σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ, γιατί ελέγχει τις συνδικαλιστικές οργανώσεις (ΑΔΕΔΥ-ΓΣΕΕ) και οι απεργίες είναι ακόμη ελεγχόμενες και δεν απειλούν την ουσία της κυβερνητικής πολιτικής.
  
• Το μνημόνιο δεν επιβλήθηκε , για να λύσει το πρόβλημα του χρέους, αλλά για να ισοπεδώσει τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, να υπερασπισθεί τα συμφέροντα των ξένων και Ελληνικών τραπεζών, να προσαρμοσθεί ο Ελληνικός καπιταλισμός και να γίνει ανταγωνιστικός μόνο με την τριτοκοσμιοποίηση όλων των συστημάτων κοινωνικής προστασίας που μέχρι τώρα γνωρίζαμε.
  
• Το σύστημα δε θα κάνει την παραμικρή παραχώρηση, αν δεν κινδυνεύει να χάσει τα πάντα. Απόδειξη η υποχώρηση στους 300 μετανάστες, όταν κάποιος θάνατος ήταν ενδεχόμενο να πυροδοτήσει ανεξέλεγκτες εξελίξεις-μια μικρή παρένθεση στη μέχρι τώρα πολιτική της κυβέρνησης. Σταθερή κυβερνητική πολιτική είναι η πλήρης κατάρρευση του πλαισίου εντός του οποίου διεξάγονταν οι διαπραγματεύσεις με τα συνδικάτα: Συμβάσεις εργασίας , κοινωνική ασφάλιση, κοινωνικό κράτος , δωρεάν υγεία και παιδεία σαρώνονται με συνοπτικές διαδικασίες.
  
• Οι διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση δεν έχουν νόημα. Η κυβέρνηση μας έχει κηρύξει τον πόλεμο και δεν είναι δυνατόν εμείς οι εργαζόμενοι να εκλιπαρούμε τον Παπασπύρου και τον Παναγόπουλο πότε θα προκηρύξουν την επόμενη 24ωρη απεργία, για να εκδηλώσουμε την οργή μας στο κέντρο της Αθήνας. Ο αγώνας πρέπει να είναι πολιτικός και οι απεργίες να είναι πολιτικές και να αποβλέπουν στην ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής εδώ και τώρα, που θα συνοδεύεται από διαγραφή του χρέους, κρατικοποίηση τραπεζιτικού συστήματος, φορολόγηση μεγάλης περιουσίας και ρήξη με ΟΝΕ-ΕΕ-ΔΝΤ.
  
• Υπάρχει αρκετή πείρα σε όλους. Οι επί μέρους αγώνες και ο στενός συνδικαλιστικός αγώνας οδηγούν σε ήττα ή τουλάχιστον σε μη κυβερνητική υποχώρηση. Το επιβεβαιώνουν οι απεργίες των γιατρών, των ΜΜΜ, των ωρομισθίων στα προγράμματα stages.
  
• Απαιτείται συντονισμός των αγώνων και συνολικό πολιτικό σχέδιο για την έξοδο από την κρίση. Κάθε αγώνας χωρίς στόχο την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής και την απαλλαγή της χώρας από το μνημόνιο, χωρίς ελπίδα που να στηρίζεται σε ένα συνολικό πολιτικό σχέδιο για την έξοδο από την κρίση, είναι καταδικασμένος σε αποτυχία.
  
• Υπάρχει έλλειμμα πολιτικής , έλλειμμα της αριστεράς, απουσία προοπτικής για το μέλλον. Πάνω σε αυτό στηρίζεται η κυβέρνηση Παπανδρέου. Επί 6 μήνες με τα ΜΜΕ στο πλευρό του καλλιέργησε την αυταπάτη ότι δεν υπάρχει άλλη λύση. Η απάτη αυτή της κυβέρνησης Παπανδρέου πρέπει να ανατραπεί.
  
• Με αφορμή την οικονομική κρίση οικοδομείται και μια πολιτική με τις ευλογίες της Ε.Ε, ΔΝΤ και ΕΚΤ, που ήδη έχουμε γευτεί: Υστερία για το άσυλο και τους μετανάστες, κρατική υπόθαλψη του ρατσισμού, θεσμική τρομοκρατία και μετατροπή των διαδηλώσεων σε πολεμικές συγκρούσεις με χημικό πόλεμο, νομιμοποίηση των παρακρατικών σε ρόλο συμπληρώματος της καταστολής. Και όσο η νεοφιλελεύθερη λογική και η οικοδόμηση του «κράτους» της σκληρής αντεργατικής πολιτικής και της διάλυσης οποιασδήποτε κοινωνικής πρόνοιας του παρελθόντος διακυβεύεται ή εμποδίζεται, η κυβέρνηση θα προχωράει σε μέτρα καταστολής που θα υπερβαίνουν και την τυπική νομιμοποίηση στα πλαίσια της αστικού καθεστώτος που γνωρίζαμε μέχρι τώρα.
  
• Δε μηδενίζουμε κάθε απεργία που εκφράζει τη λαϊκή οργή στην επίθεση που δεχόμαστε καθημερινά από την κυβέρνηση. Απεναντίας είμαστε ως Ενότητα στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Εκφράζουμε τις ανησυχίες μας και θέλουμε να συμβάλουμε με αγώνες στην ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής. Δεν πάει άλλο. Η κυβέρνηση δε θα μας εξοντώσει μόνο οικονομικά, θα μας εξαχρειώσει ηθικά με στόχο την εξόντωσή μας ως πολιτικά σκεπτόμενων όντων. Θέλει να μας καταστήσει απαθείς και «μοιραίους» , ακίνδυνους για τις όποιες μελλοντικές επιλογές του συστήματος. Αυτή την πολιτική υλοποιεί με το μνημόνιο. Γι' αυτό προτείνουμε απεργιακές κινητοποιήσεις συντονισμένες με άλλους κλάδους με διάρκεια και με σαφή προσανατολισμό την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής και καλούμε την ΟΛΜΕ να αναλάβει συντονισμό του αγώνα και να καλέσει άμεσα Γενικές Συνελεύσεις.
  
  • Τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές αναμετρήσεις. Οι απεργίες των γιατρών , των ΜΜΜ, ο αγώνας των κατοίκων της Κερατέας( αγώνας 3 μηνών! Και συνεχίζεται), τα κινήματα δεν πληρώνω, η ανεργία που έχει φθάσει στα ύψη, το κλείσιμο εκατοντάδων σχολείων , για να πλεονάσουν χιλιάδες συνάδελφοι και να μην διοριστεί κανένας, η διάλυση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, η ιδιωτικοποίηση της υγείας και της παιδείας, προδιαγράφουν κοινωνική δυσαρέσκεια και οργή. Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να εκφράσει τις αγωνίες της κοινωνίας και να δώσει ελπίδα σε όσους η κυβέρνηση φορτώνει την κρίση του συστήματος με αναλγησία.
    

  ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ