http://cuaderno.josesaramago.org/.../no-al-paro

Πάμε θέατρο

 

Πάμε θέατρο

(σε συνθήκες κρίσης στις συλλογικότητες βρίσκονται οι λύσεις…)

Θέατρο με ομαδικό εισιτήριο των 10 ευρώ για τον καθένα.

Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΙΝΗΣΗ του συλλόγου εκπ/κων ΠΕ «Κ. Σωτηρίου» και η Ενότητα Αριστερών Καθηγητών της Ε΄ ΕΛΜΕ Αν. Αττικής σας καλούν

την Παρασκευή 26 Μάρτη (έναρξη 9.00μμ)

στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν - Υπόγειο, Πεσμαζόγλου 5,

τηλ. 210-3228706

να παρακολουθήσουμε το θεατρικό έργο

"Μάτια Τέσσερα" του Γ. Τσίρου

Σκηνοθ.: Κ. Αρβανιτάκης. Ερμηνεύουν: Γ. Πυρπασόπουλος, Δ. Καμπερίδης, Β. Κολοβός, Αλ. Αλεξανδράκη, Β. Ανδρεαδάκη, Μ. Αυγερινού, Κλ. Γρηγοριάδης, Έρρ. Μπίγιου. Σκην.-κοστ.: Ελ. Μανωλοπούλου. Φωτ.: Αλ. Αναστασίου. Διάρκεια 70'

Για να εξασφαλίσουμε τις θέσεις και να ενημερώσουμε για τον αριθμό το θέατρο, δηλώστε συμμετοχή, για όσες θέσεις θέλετε, καλύτερα μέχρι την Πέμπτη 25/3. Ελάτε μόνο μετά από επικοινωνία (θα κρατηθεί προτεραιότητα με τη σειρά που δηλώνονται)

 

Δηλώσεις συμμετοχής στους :

Για ΠΕ : Δημάκη Βάσω 6945375261, Παπακώστας Σπύρος 6907911609, Πατέλη Βιολέτα 6976372500,Τουλγαρίδης Κώστας 6977002645, Τσανάκας Νίκος 6977285733,

Για ΔΕ : Μπαχτή Άννα 6937090343, Καλιαμπάκου Βένη 6973338050, Λένου Αλέκα 6976681526.

 

Απόσπασματα από κριτική : «Το Μάτια Τέσσερα του Γιάννη Τσίρου (βραβευμένου για τα Αξύριστα Πιγούνια το 2004 με το Α΄ Κρατικό Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα) είναι ένα σύγχρονο ελληνικό έργο, καθαρά πολιτικό και ωμά αληθινό.»

«…Στήνει έναν καθρέφτη απέναντι στο κράτος και του καταδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο συνθλίβει τον Έλληνα πολίτη όταν δεν ανήκει σε κάποιο club ισχυρών. Καταγγέλλει με ρεαλισμό την αυθαιρεσία του κρατικού μηχανισμού, τους νόμους, που δεν είναι ίσοι για όλους, και αποδεικνύει ότι η εξουσία, σε όλες τις μορφές, εκτελεστική, δικαστική, νομοθετική και Τύπος, εγκληματούν και εθελοτυφλούν. Κι εσύ, θεατή μου, συνειδητοποιείς αυτό που ξέρεις: Ότι ο νόμος όχι μόνο δεν υπηρετεί τους αδύναμους, αλλά, αντιθέτως, γίνεται δυνάστης τους.»

 

Το στόρι: Ένα κορίτσι κλέβει ένα κραγιόν από ένα καλλυντικάδικο και στην προσπάθειά της να το σκάσει, για να αποφύγει το αυτόφωρο, τα θαλασσώνει. Αντιστέκεται στην αστυνομικίνα, τη σπρώχνει –εκείνη πέφτει και χτυπάει στο γόνατο– και από εκείνη τη στιγμή το κορίτσι πέφτει θύμα ενός επίμονου ανθρωποκυνηγητού. Ο παππούς της προσπαθεί απελπισμένα και με κάθε μέσο να αποτρέψει την ποινή φυλάκισης, ώσπου συνειδητοποιεί με φρίκη ότι όλες σχεδόν οι ποινές εξαγοράζονται. Της κλοπής, της εξύβρισης, της δωροδοκίας, της, της, της... Εκτός από μία! Της αντίστασης κατά της αρχής! Η κατάληξη του στόρι και της δράσης δείχνει ότι οι άνθρωποι δεν χωρίζονται σε καλούς και κακούς, αλλά σε ισχυρούς και ανίσχυρους. Ότι δεν μπορείς να αγνοήσεις τη μοίρα. Και ότι αυτά που είναι συχνά δυσδιάκριτα είναι τα όρια ανάμεσα στο καθήκον, τη βλακεία και την υστεροβουλία.

  

- Γνωρίζεις τι είναι η ένταξη;

- Ναι!

- Λοιπόν, εδώ να το ξεχάσεις.

- Αν σου τα κόψω περισσότερο, θα φθάσω στον εγκέφαλο.

- Εγκέφαλο; Ποιόν εγκέφαλο;

Ο ρατσιστής είναι ο άλλος